จากข่าวข้าวของเครื่องใช้น้องก็อต ทีทัช หนุ่มวัย 23 ปี ที่กำลังป่วยเป็นโรคกระดูกละลาย และกำลังได้รับความลำบากตลอดเรื่องของวิธีการรักษา พร้อมกับค่าใช้จ่ายแห่งการรักษาพยาบาลนั้น Sanook! Health จึงอยากแนะนำโรคนี้ให้ทุกคนได้ทำความรู้จัก และเข้าใจกันให้มากขึ้นค่ะ
โรคกระดูกละลาย โรคหายาก อันตราย ด้วยกันมีเพียง 200 นรชนในโลกที่เป็น
โรคกระดูกละลาย หรือ Gorham’s disease (กอห์รัม ดีซีส) เสวยพระชาติจากความผิดปกติในระบบกระดูกของร่างกาย โดยมวลกระดูกเกิดการลดตัวจนเหมือนจะหายเคลื่อน ปัจจุบันยังเปล่าทราบสาเหตุของโรคที่แน่ชัด เพราะเป็นโรคที่หายาก และพบผู้ป่วยเพียง 200 รายในระยะเวลา 60 ปีที่ทะลุมา
อาการของโรคกระดูกละลาย
อาการเริ่มแรกก่อนที่มวลกระดูกจะเริ่มหายไป ไม่มีการบันทึกเอาไว้แน่ชัด ผู้ป่วยจะแค่รู้สึกเจ็บตรงบริเวณที่กระดูกเริ่มละลาย หรือมวลกระดูกเริ่มหดตัวลง และทราบว่าเป็นโรคนี้ เมื่อได้รับการตรวจจากแพทย์เท่านั้น
บริเวณที่เกิดโรคกระดูกละลาย
ไม่ว่าจะเป็นส่วนใดของร่างกาย สมมติว่ามีกระดูก ไม่ใช่หรือมีส่วนใดของร่างกายที่มีการสะสมของแคลเซียม ก็กอบด้วยโอกาสที่จะเกิดโรคกระดูกละลายได้ เช่น กระดูกสันหลัง กระดูกหน้าอก กระดูกเชิงกราน กระดูกไหปลาร้า ข้อความมือ ข้อเท้า กะโหลกศีรษะ กราม และอื่นๆ
โรคกระดูกละลาย มีกลุ่มเสี่ยงเป็นใครบ้าง?
ไม่ว่าจะอายุเท่าไร หรือเพศอะไร ก็สามารถดำรงฐานะโรคกระดูกละลายได้ ส่วนใหญ่ที่พบมักเป็นกลุ่มวัยรุ่น หรือวัยหนุ่มสาว ถึงกระนั้นเนื่องจากเป็นโรคที่หายากมาก จึงยังสรุปแน่ชัดไม่ได้ว่าใครมีชีวิตกลุ่มเสี่ยงบ้าง แต่ว่าที่ปรากฏชัดคือ ไม่ใช่โรคที่เกิดขึ้นตั้งแต่เด็ก ไม่ใช่โรคติดต่อสื่อสาร ไม่ใช่โรคที่สืบทอดจากรรมพันธุ์
วิธีการรักษาผู้ป่วยโรคกระดูกละลาย
ปัจจุบันยังไม่มีวิธีรักษาโรคนี้โดยตรง ทำได้เพียงรักษาตามอาการเท่านั้น แต่หลักๆ ขึ้นอยู่กับสภาพร่างกายของผู้ป่วย ว่าจะต้องแข็งแรงมากพอที่จะรับการรักษาได้ จากนั้นจึงเริ่มซ่อมแซมกระดูกที่หายไป และรักษาอาการข้างเคียงที่เกิดขึ้นให้หายไปทีละอย่าง
อันตรายของโรคกระดูกละลาย
นอกขนมจากตัวกระดูกที่อยู่ละลาย หรือที่มวลกระดูกค่อยๆ ลดลง จะทำให้ไม่สามารถขยับร่างกาย ดำรงชีวิตได้เป็นปกติแล้ว ยังอาจมีอาการแทรกซ้อนตามมาอีกมากมาย เช่น ภาวะเลือด พร้อมกับน้ำเหลืองออกมาจากบริเวณถิ่นมวลกระดูกหดตัว และปัญหากระดูกที่อาจทิ่มแทงอวัยวะภายในจนชาตอาการบาดเจ็บ
โอกาสในการรักษาให้หายขาด จากโรคกระดูกละลาย
ถึงแม้จะเป็นโรคอันตราย ที่ยังไม่พบสาเหตุของโรคที่แท้จริง และยังไม่มีวิธีรักษาโดยตรง แต่เคยพบผู้ป่วยที่สามารถหายขาดจากโรคนี้ได้ เพียงแต่อาจจะต้องรับการรักษาเป็นเวลานาน ตั้งแต่ครึ่งปี 1 ปี 2 ปีเป็นต้นไป
เห็นแบบนี้แล้ว อย่าเพิ่งนิ่งนอนใจว่าคุณจะไม่ใช่หนึ่งใน 200 คนนะคะ ทั้งๆ ที่แม้ว่าโอกาสที่เจอะเจอจะน้อยมากๆ ก็ยินยอม แต่หากมีความผิดปกติในร่างกายอะไรบางอย่าง ควรรีบพบแพทย์ทันที เพราะถึงมือแพทย์เร็วเมื่อไร เราก็จะใช้คืนเวลาในการรักษาน้อยลงเท่านั้นค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น